My Dad Is Dead - The Taller You Are, The Shorter You Get

Bazen arkadaşlarımızın önerdiği müzikleri pek sallamayız çünkü kendi müziğimiz yani elimizde var olan hep daha değerlidir , biriciktir vs. (bkz. HATA)…Bence tüm arkadaşlarınızın önerilerine en azından bir kere bakmalısınız çünkü size hayatınızın müziğini önermiş olabilirler.Bundan bir kaç ay önce arkadaşım Yaprak bana My Dad is Dead isimli müthiş müziği önermeden henüz adını bile duymuş değildim.

Mark Edwards Cleveland’lı topluluk Riot Architecture’ ın davulcusuydu.1984 yılı sonlarına doğru gitar kendi kendine gitar çalmayı öğrendi ve solo projesi olan My Dad is Dead’i hayatı geçirdi.İlk turnelerinde davul makinasından yardım alan Edwards ilerleyen zamanlarda basçı Jeff Curtis ve daha sonraları Bastro ve Tortoise gibi gruplarda çalacak olan John McEntire’ı davulcu olarak grubuna aldı.Bu kişiler daha sonraları başka gruplarda çalmak isteyince yerlerine Chris Burgess (bas) Scott Pickering (davul) geldi ve bu isimlerle 1989 Avrupa turnesine çıkıldı. Aynı yıl içinde Homestead Records için kaydettikleri son album olan The Taller You Are, The Shorter You Get piyasaya sürüldü.

My Dad is Dead’in 80lerde çıkardığı tüm kayıtları dinledim ve bence en iyisi bu album lütfen alttaki linkten bu müthiş kaydı indiriniz ve keyfine bakınız.

The Taller You Are, The Shorter You Get

The Ex - Catch My Shoe

“Do you still watch a flat TV?/ Do you still listen to MP3s/ Well, no one has computers anymore/ Because cold, cold weather is back!"

Yukarıdaki dizeler The Ex’in politik olarak hala ne kadar keskin olduğunun kanıtı olmalı.Geçtiğimiz yıl 30 senelik vokalistiyle yollarını ayıran grup Zea grubundan Arnold De Boer’i G W Sok’un yerine getirerek müzikal ve politik duruşlarından hiç bir şey kaybetmeden yoluna devam ediyor.

The Ex hakkındaki belgesel film Beautiful Frenzy’yi izleyenler bilir, Dvd extralarında The Ex’in 25’nci yılı kutlamaları dolayısıyla gruba destek amaçlı sahne alan topluluklardan biride Shellac idi ve Steve Albini The Ex’in ölümsüzlüğü ile ilgili hafif komik ama çok gerçekçi bir konuşma yapıyordu. Bu o zaman beni gülümsetmişti ama 30 yıllık vokalistlerinin ardından pek yabancı olmasa da bir başkasını getirip üstüne birde hemen akabinde yeni albüm kaydedebilen bi grup olarak The Ex beni düşüncelere sevk ediyor. Galiba bu adamlar nalları dikene kadar çalacaklar diyorum.Her neyse daha fazla söze gerek yok, gecikmiş bir post olarak The Ex’in 2011 albümü Catch My Shoe aşağıdaki linkten indirilebilir.

The Ex - Catch My Shoe

James Chance and The Contortions - Buy

Punk ile jazz ve funk müzikleri birbirine katmanın sonucu pür heyecan olmuştur. Bunu The Contortions grubu ile ilk deneyenlerden biri New York No Wave sahnesinin agresif şahsiyeti James Chance yani James White ( asıl adı James Siegfried ) idi. Ornette Coleman’ı hatırlatan bir saksafon çalışı ve James Brown’un ritim ve funk duygusunu hatırlatan müziği ile James Chance no-wave sahnesinin kilit isimlerinden biri oldu.1976’da Wisconsin Üniversitesi müzik bölümünden ayrılıp New York’a taşınmasının akabinde Flaming Youth ve Teenage Jesus and The Jerks gibi gruplarda çalan Chance daha sonra bir çizgi tutturup kayıtlar yapacağı kendi grubu The Contortions’ı kurdu.

1978’de aralarında DNA , Mars ve Teenage Jesus and The Jerks gibi dönemin önemli no wave gruplarının da bulunduğu prodüksiyonu Brian Eno’ya ait olan No New York toplamasında yer aldılar ki bu ilk kayıtları oluyordu.1979 yılında ise ilk albümleri Buy’ı kaydettiler. Bağımsız plak şirketi ZE tarafından basılan albüm güçlü soundu ile o dönemin kayıtları içinde bir yer edindi.Bu albümü indirmek için aşağıdaki linke tıklamanız yeterli.

James Chance and The Contortions - Buy

Ignite- A Place Called Home

Uzun aradan sonra ilk postumu bloğumuza ismini veren grupla yani Ignite ile yapıyorum. Ignite ABD, California'dan melodik hardcore/punk grubu. Grubun en sevdiğim yönlerinden biri çevreci aktivistler olmaları (albüm satışlarının bir kısmını Earth First gibi çevreci gruplara bağışlıyorlar) ve vejeteryanlar. Ayrıca bazı şarkılarında Doğu Blok komünizmi eleştirisi tam yerinde (vokal Zoltan Teglas Macaristan göçmeni bir aileden). Bugün sizinle paylaşacağımız albüm A Place Called Home grubun 2000 yılında çıkardıkları benim Past Our Means ve In My Time ile birlikte en sevdiğim albümleri.

Bu arada bloğumuza adını veren Still Screaming For Change Ignite'ın kendi yayınlamadığı bir bootleg albümü.

A Place Called Home

Sebadoh - Wade Through The Boggs

Çoğu efsane grubun küllerinden doğan diğer müzik toplulukları kitlelere ulaşmayı başaramaz.İçinden koptuğu grubun gölgesinde kalır. Dinosaur Jr.’dan kovulan Lou Barlow ve Eric Gaffney’in temellerini attığı Sebadoh bu genellemenin dışında tutulmalı.Çünkü Sebadoh 1986’da kurulduğu tarihten itibaren uyguladıkları - o zaman için farklı sayılabilecek - kayıt teknikleri ve değişik soundlarıyla kendi dinleyici kitlesini yaratmayı başardı. Özellikle ilk kayıtlarında belli olan lo-fi tekniğini uygulayan Sebadoh 90’larda çıkardığı albümlerle indie rock ( bkz. Gimme Indie Rock) tarzında kült bir seviyeye ulaştı.

2007 yılından itibaren tekrardan turnelere çıkmaya başlayan grup Wade Through the Boggs isimli canlı kayıtlar, radyo performansları ve yayınlanmayan şarkıların alternatif versiyonlarından oluşan bir toplama kayıt çıkardı. Sebadoh tarihinin bir özeti niteliğinde olan bu kaydı aşağıdaki linkten indirmeniz rica olunur.

Sebadoh - Wade Through The Boggs

BEGINNINGS mixtape

Buraya normalde koyduklarımızdan hem tür hemde format olarak farklı bir post bu. En azından uzun süredir devam eden sessizliği kırmak için iyi bir başlangıç olabilir.

Bu mixtape'i yapma fikrini gittiğim bir konserde dj çalarken edindim. Daha önce duymadığım bir gruptan sürekli duyduğum şekilde başlayan bir şarkı(Christmas Island-My Baby). Aslında o kadar çok aynı şekilde başlayan şarkı dinliyoruz ki...Özellikle bu mixtapeteki şekilde başlayan yada bu ritmi kullanan şarkılar. Mixtape için bir tür yazamayacağım çünkü çok karışık oldu ama karışık olması çok güzel oldu. Hem değişken müzik zevkime hem geçen yaza hem de askerdeki blog arkadaşım Çağlar'a gelsin.

Belirtmeden geçmeyeyim, kapak fotoğrafı Alphan Nukan.

BEGINNINGS mixtape

Bernays Propaganda

Adları kitap isimlerinden gelen grupları hep biraz daha çekici bulmuşumdur ve bu grupların hep farklı bir yeri olur.Demek istediğim, her olgunlaşmış müzik dinleyicisinin Bon Jovi ( evet adları tevazu yoksunu şarkıcı John Bongiovi’nin isminden geliyor) ile The Fall ( adını Albert Camus’nün bir kitabından alan efsanevi İngiliz post-punk grubu) arasındaki farkı bilmesi gerekir.İşte Üsküp’den çıkan post-punk dörtlüsü Bernays Propaganda’nın da böyle bir yeri var.Daha ilk başta isimden kazanan gruplardan Bernays Propaganda.Kısaca bahsetmek gerekirse Edward Bernays 20.yy’da yaşamış Amerikalı bir halkla ilişkiler uzmanıydı ve Sigmund Freud’un yeğeniydi. 1928 yılında kaleme aldığı ve gelecekten birçok şey bildiren Propaganda adlı kitabıyla ünlenmişti.Bernays’in ileri görüşlülüğü korkutucu derecede olabilir belki ama yıllar sonra eserinin adıyla Makedonya’da bir müzik grubunun kurulacağını tahmin edemezdi heralde.

Bernays Propaganda (Kristina Gorovska – vokal,Vasko Atanasoski – gitar, Dzano Kuc – davul, Nenad Trifunovski – bas) , FxPxOx gibi straight edge hardcore gruplarının küllerinden doğdu ve grup üyeleri hala daha Makedonya’nın küçük ama sıcak hardcore ortamının bir parçası olduklarını röportajlarında söylemeden geçmiyorlar.Sound ve politik bilinçlilik olarak Gang of Four , Fugazi ve Crass gibi grupların etkilerini üzerinde taşıyan Bernays Propaganda canlı çalmayı çok seviyor ve şimdiye kadar Slovenyalı bağımsız label Moonlee Records’tan Happiness Machines (2009) ve My Personal Holiday (2010) olmak üzere iki stüdyo albümü çıkardılar.Bu kayıtları aşağıdaki linklerden indirebilirsiniz.Doğu Avrupa’dan çıkmış bu hevesli kişilerin müziğini kaçırmayın derim zira İngiliz ve Amerikalı yeni dönem kategoridaşlarından çok daha samimi ve iyi bir müzik icra ediyorlar.

Happiness Machines

My Personal Holiday

bIG FLAME - Rigour 1983 - 1986

bIG FLAME, 1983-86 yılları arasında Manchester’da faal olan ve Alan Brown (bas-vokal), Greg O’Keefe (gitar) ve David Green (davul)’den oluşan bir post-punk grubu.Bununla ilgili herhangi bir bilgiye ulaşamadığım halde, isimlerini aynı adı taşıyan İngiliz devrimci bir feminist gruptan almış olmaları kuvvetle muhtemel. 78-81 yıllarında Ada’nın hareketli post-punk sahnesinin etkisinde kalan bIG FLAME’in müziği, The Pop Group ve Minutemen gibi politik funky post-punk grupları ile birlikte The Contortions gibi caz etkileşimli no-wave topluluklarının da izlerini taşımaktaydı. NME dergisi tarafından basılan C86 adlı toplama dahil 80’lerde çeşitli toplamalarda kısa ve saldırgan parçalarıyla boy gösteren bIG FLAME, Manic Street Preachers gibi gruplar tarafından 80’lerdeki birinci etkileşimleri olarak gösterilmişti.Var oldukları dört yıl içersinde bir takım single ve birde compilation EP yayınlamış olan grubun ayrıca dört adet de Peel Sessions kaydı mevcut.1996’da ise dağılmalarından on sene sonra Drag City ,“Rigour 1983-1986” adlı compilation ile bIG FLAME’in kısa tarihini bir kayıtta topluyordu.Bu albümü aşağıdaki linkten indirebilirsiniz.

bIG FLAME - Rigour 1983 - 1986