bIG FLAME - Rigour 1983 - 1986

bIG FLAME, 1983-86 yılları arasında Manchester’da faal olan ve Alan Brown (bas-vokal), Greg O’Keefe (gitar) ve David Green (davul)’den oluşan bir post-punk grubu.Bununla ilgili herhangi bir bilgiye ulaşamadığım halde, isimlerini aynı adı taşıyan İngiliz devrimci bir feminist gruptan almış olmaları kuvvetle muhtemel. 78-81 yıllarında Ada’nın hareketli post-punk sahnesinin etkisinde kalan bIG FLAME’in müziği, The Pop Group ve Minutemen gibi politik funky post-punk grupları ile birlikte The Contortions gibi caz etkileşimli no-wave topluluklarının da izlerini taşımaktaydı. NME dergisi tarafından basılan C86 adlı toplama dahil 80’lerde çeşitli toplamalarda kısa ve saldırgan parçalarıyla boy gösteren bIG FLAME, Manic Street Preachers gibi gruplar tarafından 80’lerdeki birinci etkileşimleri olarak gösterilmişti.Var oldukları dört yıl içersinde bir takım single ve birde compilation EP yayınlamış olan grubun ayrıca dört adet de Peel Sessions kaydı mevcut.1996’da ise dağılmalarından on sene sonra Drag City ,“Rigour 1983-1986” adlı compilation ile bIG FLAME’in kısa tarihini bir kayıtta topluyordu.Bu albümü aşağıdaki linkten indirebilirsiniz.

bIG FLAME - Rigour 1983 - 1986

Team Dresch - Personal Best

Portland’lı queercore grubu Team Dresch, belki de Amerikan Underground müziğinin kadınlar tarafından oluşturulmuş tarafının en sivri ucu olarak kabul edilebilir.1993 yılında kurulmuş Team Dresch ,Bikini Kill ve riot grrrl akımından aldığı gazı bambaşka bir yöne çekip queercore adlı janr altında müziklerini geliştirdiler.Grubun başını çeken bas gitarcı Donna Dresch kendi fanzini Chainsaw ( daha sonraları Team Dresch ve Sleater-Kinney gibi grupların albümlerini basacak olan kendi plak şirketlerine de bu adı vereceklerdi ) ile 80’lerin sonundan itibaren queercore sahnesinde faal bir rol üstleniyordu.

Team Dresch 1994’te ilk albümü olan Personal Best ( kapağı ile bazı çevrelerde Nirvana’nın Nevermind’ı gibi bir etki yaratmış)’i Chainsaw Records ve Candy Ass Records iş birliği ile yayınlamıştı.Kimi zaman Sonic Youthvari bir havaya bürünen bu albüm kuşkusuz punk rock tarihinin en iyi debut albümlerinden biri ve kapağı kadar şarkı isimleriyle ( Fagetarian and Dyke, Hate the Christian Right!) de oldukça kışkırtıcı bir kayıt…bunu kaçırmayın.

Team Dresch - Personal Best

Arcwelder - Pull

Nedenini bilmiyorum (gitar, bas , davul ve paylaşılan vokaller grup müziğini en iyi yansıtan unsurlar olsa gerek) ama üçlülere karşı hep aşırı bir sevgi beslemişimdir.Wipers, Hüsker Dü, Minutemen vs.

Bunlardan biri de hiç kuşkusuz Minneapolis,Minnesota çıktılı üçlü Arcwelder.Grup 80’lerin sonunda bir araya gelmeden davulcu Scott Macdonald ( davul çalarken yaptığı vokaller Grant Hart’ı aratmıyor) ve Grader biraderlerden Rob çeşitli gruplarda birlikte çalıyorlarmış.Daha sonrasında Rob’un kardeşi olan Bill Grader’ı gitar çalması için bir provalarına davet ettiklerinde aradıkları adamın burunlarının dibinde olduğunu anlamışlar.İlk kurulduklarında kendilerine tilt-a-whirl (özellikle o dönem Minnesota civarında yaygın olan bu lunapark şirketi, kısa bir süre içinde adlarını değiştirmezlerse grubu dava etmekle tehdit etmiş ) ismini seçen grup 1990 yılında ilk albümleri This’i bu isim altında yayınladıktan sonra adlarını Arcwelder olarak değiştirmek zorunda kalmışlar.1991 yılında ise ilk gerçek anlamda ses getiren albümleri Jacket Made In Canada’yı Minneapolis’ li bağımsız label Big Money’den çıkardılar.1992 yılında çıktıkları bir turnenin Chicago ayağında Corey Rusk tarafından izlenip beğenildikten sonra Touch&Go bünyesine giriş yapıyorlar.

1993 yılında Touch&Go için kaydettikleri Pull adlı albümlerinde ilk gözlenen ilk iki kayıtlarına göre daha sert ve oturmuş bir tarzlarının olması.Genel sound için Hüsker Dü ve Big Black karışımı yorumu yapılabilir pekala ama bu grubun biricik ekip ruhunu ve müziklerini küçümsemek olacaktır zira Arcwelder’ın bu topluluklardan etkilenmiş olduğu ne kadar açıksa onlardan kalır yanı olmadığı da o kadar ortada.Bu albümü indirmek için aşağıdaki linke tıklamanız yeterli ama önce bir uyarıda bulunmam gerek ; dikkatli olun çünkü ciddi anlamda bağımlılık yaratabilir.

Arcwelder - Pull

Petrograd - Isabelle

Sizin içinde öylemidir bilmiyorum ama benim için birçok grubun albümüne koyduğu biricik, akustikli, yumuşak şarkı bambaşkadır. O şarkıyı peş peşe genelde birçok kez dinlerim, çünkü farklı bir tonu vardır, sanki daha içtendir, tam olarak nasıl anlatacağımı bilmiyorum açıkçası ama böyle şarkılara dikkat edenler anlamıştır beni diye düşünüyorum. İşte yıllar önce Petrograd’ı ilk keşfettiğimde hissettiğim buydu sanki sadece o şarkıları yapan bir grup gibi. Tam olarak öyle denilemez belki ama şarkılarının bir çoğu bana o hissi veriyor.

Petrograd, 96 yılında Lüksemburg’dan çıkma bir grup.Hem kadın hem erkek vokaller var. Grubun geçmişine baktığımızda punk/ hardcore grupları Bakunin’s Children ,Subway Arts ve No More’u görüyoruz. Bu grupların tüm kayıtlarına ulaşmak zor özellikle No More’un kayılarına Bakunin's Children ile yaptıkları split haricinde ulaşmak imkansız gibi. Ama Subway Arts ile Bakunin’s Children’ı ayrıca tavsiye ederim. Petrograd’ın önceki hallerine göre daha melodik punk rocka hatta bazı albümlerinde pop punka yaklaşan bir soundu var. Her şarkıda farklı bir tat alabiliyorsunuz. Grubun en sevdiğim yanlarından biri kesinlikle şarkı sözleri: hem politik hem de oldukça duygu yüklü.

Bugün sizinle paylaşacağımız albümleri 99 yılında çıkardıkları Isabelle. Bu albüm açıkçası en sevdiğim albümleri, içinde Subway Arts zamanlarında kalma bir şarkıda bulunuyor: Ask Yourself Why, havyan deneyleri üzerine yazılmış bu şarkının sözleri aşağıya Subway Arts albüm kitapçığında yer aldığı şekilde koyuyorum.

Petrograd- Isabelle

A.P.P.L.E. - A Sensitive Fascist Is Very Rare

A.P.P.L.E. (autonomy,pacisfism,peace,liberty,equality) adı otonomi, pasifizm, barış, özgürlük ve eşitlik kelimelerinin baş harflerinden oluşan New York çıktılı bir peace punk grubu.İngiliz anarko-punk müziği ile amerikan hardcore gruplarından aldıkları gazı 60’ların protest folk müziği ile birleştirip ilginç bir sound ortaya çıkarmışlardı. Vinny Apple ve Jae Apple(vokalleri ile Poly Styrene ve Grace Slick’i çağrıştırıyor) kardeşler tarafından kurulmuş ve yine onların başını çektiği A.P.P.L.E. Jerry Springer’in radyo programında grubun “Blowing In The Wind” yorumunu çalışını işitmeleri üzerine 2006 yılından bu yana tekrar aktif.

A.P.P.L.E. 1987 yılında "A Sensitive Fascist Is Very Rare" adlı ilk Ep’lerini çıkarmıştı.Bol Reagan kafalı bir görselliğe sahip Ep’nin üzerinde kocaman “Duyarlı bir faşist zor bulunur” yazmasına rağmen arkasında bu müziğin ne olduğuna dair bir takım açıklamalara yer verilmiş : ”Ortalama bir kişinin asla karşılaşamayacağı radikal düşüncelerden oluşmuş dört şarkı”-ki bunlardan biri Where Have All The Flowers Gone’ın muhteşem bir yorumu-,”Lirikler varoluşçuluğun ve anarşizmin sosyo-politik felsefelerinden gelmektedir”, "Bu müzik saykodelik, folk, punk ve rock gibi çeşitli türlerin birleşimidir”… gibi ve bunun üzerine A.P.P.L.E. bu tarzların hepsini karıştırıp biricik bir sound elde eder.

A Sensitive Fascist Is Very Rare

Blood&Roses- Enough Is Never Enough

Goth punk denilince sanırım en sevdiğim gruplardan biri Blood&Roses. Grup Londra’dan ve ilk albümleri (Some) Like it Hot 1983 yılında yayınlanmış. Bugün sizinle paylaşacağımız albümleri Enough Is Never Enough 1985 yılında yayınlanmış 2. albümleri. Ayrıca ilginizi çekerse, canlı kayıtlarıda bulunabiliyor nette ve açıkcası ses kayıtları iyi olmasada albüm soundlarından daha farklı bir Blood& Roses buluyorsunuz. Özellikle 1983 yılında çıkardıkları 96 Tapes-Life After Death demosu çok güzel. Blood&Roses’ın synthli şarkılarını seviyorum fakat synthsizde güzelmiş.

Blood&Roses’ın gitaristi Bob Short anarşist-situasyonist Kill Your Pet Puppy kolektifinden-1979 ile 84 yılları arasında bu isimle bir fanzinde yayınladılar, bu fanzin 76 ile 79 yılları arasında yayınladıkları fanzininin devamı sayılabilir. Kill Your Pet Puppy fanzini, İngiltere’deki anarko-punk akımının başlangıcında da bir yere sahiptir. Ve grubun durduğu nokta açısındada yeterince bilgi verici. Politik aktifliği bulunan gruplar keşfettikçe daha çok heyecanlanıyorum.

Ayrıca belirtmeden geçmeyeyim, her ne kadar ben Blood&Roses’ın albüm kapaklarından pek hoşlanmasamda, albüm kapakları vokal Lisa Kirby tarafından yapılmış.

Enough Is Never Enough